Κριστιάν Λεντέσμα Μια ζωή σαν ποδοσφαιρικό παραμύθι «ΔΕΝ ΕΧΩ ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΙΚΟ ΕΙΔΩΛΟ! ΜΟΝΟ ΤΟΝ ΠΑΤΕΡΑ ΜΟΥ»
Κριστιάν Λεντέσμα Μια ζωή σαν ποδοσφαιρικό παραμύθι «ΔΕΝ ΕΧΩ ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΙΚΟ ΕΙΔΩΛΟ! ΜΟΝΟ ΤΟΝ ΠΑΤΕΡΑ ΜΟΥ»
Η ζωή του θα μπορούσε να γίνει ταινία! Όχι τόσο ρομαντική, όσο το αγαπημένο του «μια βραδιά στο Νότινγκ Χιλ», με τους επίσης αγαπημένους του Τζούλια Ρόμπερτς και Χιου Γκραντ. Ο «Μονομάχος» ίσως να του ταίριαζε περισσότερο. Έμαθε στις δυσκολίες, εξάλλου, από μικρό παιδί! Από τα τέσσερα του όταν και μετακόμισε στην Παταγονία και έβλεπε τον πατέρα του, να δίνει την δική του «μάχη» για να μεγαλώσει εκείνον και τα οκτώ αδέρφια του, δουλεύοντας από το πρωί μέχρι το βράδυ, για να μπορεί να προσφέρει τα απολύτως απαραίτητα!
Το ποδόσφαιρο τον... βρήκε εντελώς τυχαία ένα καλοκαίρι σε μία παραλία αλλά τα δύσκολα δεν είχαν περάσει και χρειάστηκε να επαναστατήσει απέναντι στο «καθεστώς» της Μπόκα Τζούνιορς και να ταξιδέψει στα κρυφά για την Ιταλία για να μην πάρει... σύνταξη από τα 16 του! Εκεί στην δική του γη της Επαγγελίας, ο Κριστιάν Λεντέσμα «έφτιαξε» με τον ιδρώτα του και έζησε το δικό του ποδοσφαιρικό παραμύθι αρχικά με την Λέτσε και στην συνέχεια με την λατρεμένη του Λάτσιο!
«ΔΕΝ ΕΧΩ ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΙΚΟ ΕΙΔΩΛΟ! ΜΟΝΟ ΤΟΝ ΠΑΤΕΡΑ ΜΟΥ»
Γνωρίζουμε πως μεγαλώσες στην Παταγονία, αν και γεννήθηκες στην πρωτεύουσα, κάτω από δύσκολες συνθήκες. Πως βρέθηκες εκεί, στην άκρη της γης;
«Γεννήθηκα στο Μπουένος Άιρες, σωστά. Όταν ήμουν τεσσάρων ετών, ο πατέρας μου δεν είχε δουλειά και πήγε στην Παταγονία. Αρχικά για έξι μήνες και όταν βρήκε εργασία, τότε μετακόμισε και η υπόλοιπη οικογένεια. Εγώ μαζί με την μητέρα και τα επτά μου αδέρφια μου! Εκείνη την εποχή άνοιξε το μεγαλύτερο εργοστάσιο με αλουμίνια στην χώρα και έτσι ο πατέρας μου βρήκε δουλειά».
Οκτώ αδέρφια;
«Τότε ήμασταν οκτώ. Λίγο αργότερα ήρθε στην ζωή και το ένατο παιδί της οικογένειας που ήταν κορίτσι. Εγώ είμαι ο όγδοος στην σειρά. Τέσσερα αγόρια και πέντε κορίτσια. Μην φανταστείς όμως πως έχουμε μεγάλη διαφορά. Ο μεγαλύτερος μου αδελφός γεννήθηκε το 1975. Η διαφορά μας είναι κάθε ένα με δύο χρόνια».
Έχω την αίσθηση πως ο πατέρας σου ήταν το πρότυπό σου. Ένας άνθρωπος που δημιούργησε μια τόσο μεγάλη οικογένεια και δούλευε για να μην λείψει τίποτα σε κανέναν...
«Ο πατέρας μου πάντα ήταν δίπλα μου και έλεγε ''ότι θέλεις, ότι χρειαστείς εγώ είμαι εδώ'. Όταν όλοι με ρωτούν ποιο είναι το ποδοσφαιρικό μου είδωλο, δεν δίνω ποτέ απάντηση. Το είδωλο μου είναι ο πατέρας μου. Αυτός είναι ο πιο σημαντικός άνθρωπος στην ζωή μου. Γιατί πάντοτε δούλευε στο εργοστάσιο, όλη την ημέρα. Πολλές φορές γυρνούσε σπίτι στις 8 το βράδυ από τις 5 το πρωί. Κάποιες φορές έκανε ένα μπάνιο και έτρωγε στο κρεβάτι. Τόσο κουρασμένος ήταν. Και η μητέρα μου, όμως, δούλευε. Οπότε στο σπίτι έπρεπε ο πιο μεγάλος να προσέχει τον μικρότερο, με την σειρά γέννησης. Έτσι μεγαλώσαμε. Μερικές φορές μου λένε ότι μεγάλωσα φτωχικά. Δεν είναι έτσι. Φτωχός είναι εκείνος που δεν έχει να φάει, δεν έχει να ντυθεί. Εμείς τα είχαμε αυτά τα αγαθά. Εντάξει, μπορεί το μπάνιο να ήταν έξω από το σπίτι, τον χειμώνα να μην είχαμε μια ζεστή ατμόσφαιρα, υπήρχαν φορές που έπρεπε να κοιμηθούμε με τα ρούχα. Δεν ήμασταν φτωχοί, όμως».
Πως μπήκε το ποδόσφαιρο στην ζωή σου;
«Μπορώ να σου πω ότι δεν ήμουν... τρελός με το ποδόσφαιρο. Ξέρεις σαν αυτά τα παιδιά που από μωρά έχουν μία μπάλα στα πόδια και δεν ξεκολλάνε. Βλέποντας δύο από τα αδέρφια μου να παίζουν μπάλα, πήγα να τους δω. Έτσι μου μπήκε η όρεξη να το δοκιμάσω. Από εκείνη την στιγμή δεν το παράτησα ποτέ, παίζοντας πάντα στην θέση του κέντρου. Ποτέ δεν άλλαξα θέση».
Η ΕΦΗΒΙΚΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΓΙΑ ΤΟ ΟΝΕΙΡΟ
Και η Μπόκα?
«Στα 14 μου έπαιζα στην πρώτη ομάδα του τοπικού συλλόγου της Παταγονίας. Τότε μου είπαν πως έχω τα φόντα να δοκιμαστώ στις μεγάλες ομάδες της πρωτεύουσας. Η ιστορία μου, όμως, είναι λίγο ιδιαίτερη. Μαζί με τον αδελφό μου παίζαμε «3vs3» στην παραλία σε ένα τουρνουά αντιμέτωποι με ενήλικες, με τριαντάρηδες. Μία ομάδα Β' Εθνικής ήρθε τότε στο Πουέρτο Μάδρε και ένας παίκτης της ομάδας με προσέγγισε και μου είπε ότι γνωρίζει έναν ανιχνευτή ταλέντων. Του έδωσα τα στοιχεία μου αλλά το καλοκαίρι πέρασε, πέρασε αρκετός καιρός και τίποτα δεν είχε γίνει. Μία μέρα γυρίζοντας σπίτι είδα απ΄ έξω ένα ολοκαίνουριο αυτοκίνητο, το οποίο έφευγε. Όταν μπήκα είδα τον πατέρα μου, με μια έκφραση λίγο περίεργη. Το άτομο αυτό είπε στον πατέρα μου ότι θέλει να με προετοιμασεί για ένα διάστημα και μετά να με πάει στο Μπουένος Άιρες. Για ένα διάστημα τεσσάρων μηνών έμενα μακριά από το σπίτι μου και έκανα προπονήσεις.
Μετά αυτός ο άνθρωπος έκανε μια ομάδα από την περιοχή και οργάνωσε φιλικά με την Μπόκα, την Ιντεπετιέντε και άλλες μεγάλες ομάδες. Όταν τελείωσαν τα ματς, είχα τραυματιστεί! Από την στιγμή που χτύπησα μου είπε ο εκπρόσωπος αυτός ότι με θέλει η Μπόκα! Μου έβαλαν τότε πάγο από τον αστράγαλο μέχρι ψηλά στο πόδι. Είχα μια θλάση. Έπρεπε να μείνω 45 μέρες εκτός. Τις είκοσι μέρες μου έβαζαν πάγο ενώ για να μην πάω τραυματίας τους έλεγα πως η μητέρα μου δεν μου έχει δώσει ακόμη την άδεια της για αυτό το μεγάλο ταξίδι!».
Γιατί ποτέ δεν έπαιξες στην πρώτη ομάδα; Επαγγελματίας έγινες στην Ιταλία και την Λέτσε...
«Όταν έφυγε ο Κολοτσίνι από την Μπόκα, ο πατέρας μου απείλησε να με πάρει και να φύγουμε με χρήση της πατρικής εξουσίας που του έδινε ο νόμος. Στην Αργεντινή στα 21 γινόσουν ενήλικος. Όταν έγινε αυτό το θέμα με τον Κολοτσίνι, ο σύλλογος ήθελε να υπογράψουν συμβόλαιο όλοι οι νεαροί παίκτες. Τι συμβόλαιο; Τρία συν δύο χρόνια και μόνο αν έπαιζες 15 αγώνες θα έπαιρνες κάποια τροφεία. Πάντα ήμουν φίλαθλος της Μπόκα. Στο σπίτι μόνο εγώ ήμουν Μπόκα!
Ήμουν 17 χρονών και δεν ήθελα να υπογράψω. Η Μπόκα ξεκίνησε τις απειλές και μου έλεγαν ότι αν δεν υπογράψω, θα πάρω... σύνταξη! Πριν πάμε να παίξουμε έναν αγώνα στο Ροζάριο, τότε ήμουν στην δεύτερη ομάδα, με κάλεσαν από την Εθνική Ελπίδων και η Μπόκα μου το απέκρυψε! Αυτό ήταν. Ήθελα να φύγω. Δεν πλήρωσαν για εμένα τα ελάχιστα χρήματα για την μετακίνησή μου και ήταν τόσο σημαντικό να αγωνιστώ στην Εθνική. Μάζεψα τις βαλίτσες, γύρισα σπίτι και για μία εβδομάδα δεν ξαναπήγα στην προπόνηση. Σκεφτόμουν την επόμενη κίνησή μου. Δεν άντεχα άλλο τις απειλές.
Ευτυχώς σε ένα τουρνουά Κ-19 με είχε δει ο Πανταλέο Κορβίνο, τότε σκάουτερ της Λέτσε. Δεν το ήξερα αυτό όταν μάζεψα τα πράγματά μου. Τότε, όμως, γεννήθηκε η δυνατότητα να κάνω δοκιμαστικό στην Λέτσε. Πήγα στην Ιταλία, άρεσα και όσο ήμουν στην Ιταλία η Μπόκα με έψαχνε. Πήγαν μέχρι και στο σπίτι μου! Πρότειναν στον πάτέρα μου εισιτήρια, λεφτά, άλλαξαν εντελώς στάση όταν πριν λίγο καιρό δεν έδιναν λίγα λεφτά για να πάω στην Εθνική. Εγώ δεν ήθελα να γυρίσω. Η Λέτσε με ήθελε αλλά το πρόβλημα ήταν η Μπόκα που δεν με άφησε ελεύθερο. Πέρασε ένας χρόνος χωρίς να παίζω, έκανα και άλλες δοκιμές σε άλλες ομάδες-Μπρέσια, Κόμο, Ουντινέζε, Βερόνα, Περούτζια-, έπαιζα παιχνίδια σε ερασιτεχνικό επίπεδο και τελικά υπέγραψα στην Λέτσε».
ΠΗΓΗ G-Weekend Journal!